رئیس پژوهشکده فناوری های معدن کاری دانشگاه یزد گفت: صنایع از پتانسیل و قابلیت های دانشگاه و از طرفی اساتید و دانشگاه از مشکلات صنایع خبردار نیستند یعنی زبان مشترک وجود ندارد و خیلی همدیگر را خوب نمی شناسند.
دکتر امین حسین مرشدی اظهار داشت: در دانشکده فناوری های معدن کاری دانشگاه یزد یک پژوهشکده داریم که منحصرا در بحث معدنی و صنایع معدنی فعالیت دارد و همکاری بیشتر در زمینه طرح های پژوهشی و در اصل نیازی است که معادن بصورت اولویت پژوهشی به ما معرفی می کنند.
وی افزود: این اولویت های پژوهشی هر ساله یک سامانه ای وجود دارد که توسط وزارتخانه و بر اساس ارتباط با صنایع و لینک مابین صنعت و دانشگاه مطرح می شود یا اینکه نه براساس ارتباطی که با توسعه و تحقیقات شرکت های مختلف برقرار می شود آنها نیازها و اولویت پژوهشی را اعلام می کنند و بصورت پروژه کلان یا جدا جدا تعریف می شود.
رئیس پژوهشکده فناوری معدن کاری با اشاره به ارتباط و قرارداد با تمام مجموعه های معدنی یا صنایع معدنی در یزد خاطرنشان کرد: علاوه بر این با خارج از استان هم ارتباطات و همکاری وجود دارد و پروژه هایی تعریف شده است.
مرشدی با بیان قابلیت های دانشکده در حوزه های مختلف اکتشاف ، استخراج و فرآوری و متالوژی به عنوان یک دانشکده و پژوهشکده مرجع یادآور شد: در دانشکده علاوه بر رشته های معدن و زمین شناسی، اخیرا مهندسی نفت هم اضافه شده و در واقع تغذیه اصلی نیروی کار ما در مقطع کارشناسی است با این حال در بحث نیروی کار چند معضل وجود دارد که یکی کیفیت و کمیت نیروهاست چون متقاضی رشته های مهندسی در کنکور کارشناسی افت داشته است.
وی ادامه داد: برای حل بخشی از این معضل، دانشگاه یزد در طرح بورسیه تحصیلی پیش گام شد و این بورسیه تحصیلی را با یکسری مشوق هایی برای متقاضیان مطرح کرد و یکسری افراد با رتبه های خوب که در دانشگاه تحصیل کنند را شناسایی و معرفی می کند و معادن متقاضی با حمایت استانداری و بنیاد ملی نخبگان وارد شدند و موجب شد تا کیفیت و کمیت نیروهای جذب شده بهتر باشد.
این استاد دانشگاه تأکید کرد: معتقدم از اول باید صنایع وارد شوند و نیرویی که خودشان می خواهند در پرسه چهار ساله آموزش دهند و این راستا پژوهشکده با همفکری و مشورت تشکل ها و شرکتهای مختلف سعی می کند که اولویتهای پژوهشی و مشکلاتی که در صنایع وجود دارد را شناسایی و بررسی کنند.
مرشدی خاطرنشان کرد: صنایع از پتانسیل و قابلیت های دانشگاه و از طرفی اساتید و دانشگاه از مشکلات صنایع خبردار نیستند یعنی زبان مشترک وجود ندارد و خیلی همدیگر را خوب نمی شناسند که هردو بهم نیاز دارند و می توانند در ارتقای جامعه نقش ایفا کنند در این راستا باید تشکلی همچون خانه معدن زمینه ارتباطات قوی تر را فرداهم کند چون ارتباط گیری پژوهشکده با تک تک معادن بصورت مجزا سخت باشد.
